Het is een beetje een publiekslieveling. Niet alleen van de Thai, maar ook van veel Nederlanders die hun hart aan de Thaise keuken hebben verloren: tom yam. Een pittige, beetje zure soep met knoflook, limoen, champignons, citroengras, chilipepers, basilicum en koriander. Waarschijnlijk is 'tom yam goong', de versie met garnalen de populairste, maar zoals jullie weten bestaan Thaise gerechten altijd in vele soorten en maten. Je kunt dus ook aanschuiven voor tom yam met kip, tofoe of kokosnootmelk. Een paar honderd jaar geleden schreef de Thaise dichter Sunthorn Phu al dat de kunst om een goede tom yam te maken een wenselijk onderdeel is van de charmes van een vrouw. Blijkbaar maakten mannen in die tijd nog geen soep. Veel later liet Koning Chulalongkorn, die aan het begin van de twintigste eeuw regeerde en in veel opzichten zijn tijd ver vooruit was, het gerecht opnemen als officieel onderdeel van de Koninklijke Thaise Keuken. Hij was enthousiast geworden nadat hij het ergens in de provincie had geproefd. Tom yam heeft zich dus bewezen. Je koopt het in Thailand vers, als instant noodles of je bestelt het als gebakken rijst. In Nederland eet je het in een restaurant, komt het vaak uit een pakje, is het een bouillonblokje of maak je het zelf met een goede pasta als basis. Toch blijft het niet bij deze mogelijkheden. De smaak (en de naam) tref je in Thailand, in veel andere Aziatische landen en zelfs ver daarbuiten aan. Je hoeft in Azië niet ver te zoeken om het als smaak van rijstcrackers, broodstengels of voorgebakken toast aan te treffen. Een grote fastfoodketen serveert gebakken kip met tom yam smaak en er zijn restaurants met hamburgers in dezelfde smaak. Er zijn overal verpakte zakken gefrituurde snacks, gedroogde vis, krokant zeewier en pinda's met tom yam smaak te koop. Vooral in Japan lijken Thaise snacks populair. Tom yam is daar maar een van de vele Thaise smaken.